Steun ons prachtige project!
Met het fotoboek Terug naar Tel Aviv bundelen schrijver Arthur van Amerongen, documentairemaker Ruben Gischler en de fotografen Didier Ben Loulou en Thomas Schlijper hun krachten en brengen ze een ode aan die magische stad.
Arthur en Ruben woonden in de jaren 80 in Tel Aviv. Hun Tel Aviv bestaat niet meer, maar is gelukkig vastgelegd door de Franse fotograaf Ben Loulou. Het oeuvre van Didier staat in schril contrast met dat van de Nederlandse fotograaf Thomas Schlijper. Thomas woont in Tel Aviv en legt als een hedendaagse Ed van der Elsken het dagelijks leven in de Israëlische metropool vast.
Hier de website voor de crowdfunding.
U kunt hier doneren!
TOEN EN NU
תל אביב אז והיום
Terug naar Tel Aviv is een zinderende liefdesverklaring aan de stad die in een halve eeuw een magische metropool werd. Het wordt een trip down memory lane, maar eveneens een hommage aan het Tel Aviv van nu. Aan de hand van de foto’s van Ben Loulou uit de jaren 80 en de herinneringen van Arthur en Ruben wordt het hedendaagse Tel Aviv vergeleken met dat van toen. Samen met Thomas Schlijper nemen zij de lezer mee op een wervelende reis door Tel Aviv. De metamorfose van de stad is duizelingwekkend:45 jaar later is Tel Aviv met afstand de prettigste stad van het Midden-Oostenen een van de hipste steden ter wereld. Alles kan in de Stad die Nooit Slaapt en Alles Heeft: het hele jaar door geweldig weer, prachtige stranden, het is een culinair paradijs, de gay pride is een van de vrolijkste en grootste ter wereld en de stad kent een indrukwekkend cultureel leven, met klassieke muziek, filmhuizen, toneel en discussieavonden. En last but not least: de stad is een economisch succes ook in deze moeilijke tijden en dat komt door het geweldige arbeidsethos van haar bewoners.
DE MAKERS
Arthur van Amerongen (Ede, 1959) is schrijver/columnist/journalist en was jaren correspondent in Tel Aviv en Jeruzalem. Hij maakte documentaires voor de VPRO en schreef onder meer voor Het Parool, Vrij Nederland en De Groene Amsterdammer en was 10 jaar columnist voor de Volkskrant. Hij heeft nu vaste columns bij HP/De Tijd en GeenStijl. Arthur won de Prijs voor de Dagblad van de Journalistiek in 2006 en won de Nipkowschijf Radio in 2004. Hij schreef 20 boeken en werd in 2008 met Brussel:Eurabia genomineerd voor de AKO Literatuurprijs.
Ruben Gischler (Laren, 1965)is redacteur voor het NIW, maakte documentaires als ‘Een rest keert weer’ over jonge Joodse Nederlanders die de oorlog overleefden en via de ‘ondergrondse’ migratie naar het toenmalige Palestina onder Brits bestuur vertrokken. In 2022 maakte hij samen met zijn Duitse buurman Journalist Tobias Müller, een roadmovie langs de Nederlandse en Duitse herinneringscultuur, Wiedergut. Hij werkte als programmamaker voor de Rode Hoed en was in 2018 gastcurator voor de tentoonstelling ‘Exodus illegale Palestinagangers 1945-1947’in het Nationaal Holocaustmuseum in oprichting JCK.
Didier Ben Loulou (Parijs, 1958) studeerde kunstgeschiedenis en fotografie voordat hij in 1981 naar Israël verhuisde, waar hijvrijwilligerswerk deed op kibboets Ma'agan Michael. Hij begon met fotografie en werkte aan een eerste project, Israel Eighties, een reeks zwart-witfoto's. In 1983 werd hij toegelaten tot het Mayanot Instituut voor Joodse Studies in Jeruzalem, waar hij studeerde bij rabbijn Leon Ashkhenazi (Manitou). In de daar opvolgende decennia ondernam Didier Ben Loulou een omvangrijk fotografisch project over steden en dorpen, een verzameling portretten in de vorm van een" fotografisch repertoire" van stedelijke geografieën. Zijn werk is te zien in musea over de hele wereld.
Thomas Schlijper (Maastricht,1975) is een Nederlands fotograaf, werkzaam als internet-, pers- en straatfotograaf. Als stadsfotograaf is hij gespecialiseerd in het vastleggen van het alledaagse leven in Amsterdam en Tel Aviv, Thomas won de Utrecht Prijs, de Zilveren Camera voor zijn oeuvre van 1998, en kreeg het Steenbergen Stipendium toegekend voor zijn afstudeerwerk aan de Hogeschool voorde Kunsten Utrecht in 1999. In het nieuwe millennium ontving hij ook diverse prijzen.
CROWDFUNDING TEL AVIV
Terug naar Tel Aviv is een project dat bestaat uit een boek (in het Engels en in het Nederlands) met foto’s van Didier Ben Loulou en Thomas Schlijper en tekst van Arthur van Amerongen. Er komt een reizende fototentoonstelling, die musea, galeries en andere culturele plekken in verschillende landen zal aandoen. De sentimental journey door Tel Aviv wordt gefilmd door documentairemaker Ruben Gischler. Tijdens de boeklancering in Alkmaar zal er een preview met enkele fragmenten van de documentaire, waarmee Ruben dankzij uw bijdrage een begin zal maken, te zien zijn.
De donaties voor ons project worden gebruikt voor o.m. onderzoek, productie boek, making of-docu, materialen en reis-en verblijfskosten. Ook wordt de fee voor media-producent Daphne Kuhr (dochter van Lenny Kuhr), die in Tel Aviv geboren is en de stad op haar duimpje kent, gefinancierd.
Neve Tsedek en Florentin
Schrijver Arthur Van Amerongen woonde in 1981 in de wijk Neve Tzedek in Tel Aviv. Arthur: 'Toen was het een achterbuurt, met veel Jemenitische Joden, piepkleine synagogen, schoenlappers en timmerlui. Voor mijn vrijstaande huis met tuintje in de Kinneretstraat betaalde ik destijds 300 dollar huur. Een paar jaar geleden stond dat te koop voor 1 miljoen dollar. Neve Tzedek - met het Suzanne Dellal Centre als magisch middelpunt - is samen met Florentin de hipste buurt van Tel Aviv.
Ik maakte ‘s ochtends in alle vroegte de legendarische boekhandel Proza in het Dizengoff-centrum schoon en werkte als bordenwasser in restaurants. De horeca stelde weinig voor in die tijd. Shmulik Cohen aan de Herzl-straat, het oudste restaurant van de stad, serveerde traditioneel asjkenazisch eten, voor taartjes en slappe koffie ging je naar Landwer op Rothschild. Het kroegleven was niet echt bruisend: voor een prijzig biertje ging je naar Ha Shoftim, Amiram, Arnold, Mati Ha Mekalel en M.A.S.H, de eerste echte pub van Tel Aviv. Het nachtelijk uitgaansleven beperkte zich tot het Colosseum op het Ateretplein en alternatievelingen dansten in de Penguin.
Een bevriende schrijver, Yoram Kaniuk vertelde mij tijdens onze talloze drinkgelagen in stokoude cafés aan de Ben Yehuda-straat hoe zelfs de bakker en de slager in het oude Tel Aviv tijd spontaan gedichten van Goethe en Schiller opdreunden en discussieerden over het al dan niet seculiere karakter van de toekomstige staat en over de brandende kwestie of Duits of Hebreeuws de voertaal aan het Gymnasium in Herzliya en het Technion in Haifa moest worden.
Het Israël aan het begin van de jaren 80 werd geteisterd door een astronomische inflatie, en de prijzen in de supermarkten werden dagelijks omhoog geschroefd. Het eindeloze strand en het heerlijke weer maakten veel goed. In mijn vrije tijd wandelde ik uren door de stad met mijn goede vriend Didier Ben Loulou, een aanstormende Franse fotograaf die inmiddels internationale faam geniet.'
Muffins voor de nachtredactie van Haaretz
Een paar jaar later kwam Ruben Gischler in Tel Aviv wonen. Ruben: 'Een van de eerste keren dat ik daar was, gingen wij 's nachts op stap met David in zijn VW kever. David verkocht gebak in de nacht aan illegale pokerclubs en aan de drukkers van dagblad Haaretz en het niet meer bestaande Al ha Mishmar. Voor de vervallen Kolnoa Eden op rehov Lillienblum kregen wij autopech. Daar zaten wij dan met z'n vieren met dozen ranzig gebak op ons schoot. Ik stapte uit en keek de straat Rehov Rishonim in, met het mooie maar vervallen houten kioskje op de hoek. Nu is het meer dan truttig gerestaureerd, toen was het afgebladderd groen. Hier zou ik wel willen wonen, dacht ik. En twee maanden later kwam ik daar ook te wonen door een wonderlijke speling van het lot. Dergelijke toevalligheden hebben in veel opzichten mijnleven in Tel Aviv bepaald. Drie maanden later nam ik het gebakbaantje in de nacht over van David die voor dringende redenen naar de Verenigde Staten moest. Ik verkocht sjofel gebak aan de drukkers en de wat meer upscale sjiekeremuffins aan de nachtredactie van Haaretz, de NRC van Israël. Muffins bestonden toen nog niet eens in Nederland en wie die Muffins bakte in zijn oventje zal menig Amsterdammer verbazen. Nachtelijke tochten door desolate buurten nu hipper dan hip maar waar toen krantenpapieren naargeestig door de lucht dwarrelden en de bewakingssirenes voortdurend loeiden.'
De aarde kan anders draaien Didier Ben Loulou over zijn Tel Aviv: 'Soms doen we dingen zonder te begrijpen wat ons daartoe drijft. De kindertijd van de kunst... We gaan vooruit, we zoeken, we verdwalen. Ik had mijn studie en Parijs achter me gelaten. Ik wist nergens iets van, noch van het Hebreeuws, noch van dit land. Ik was nog maar een klein kind, een stadsbewoner, die van boeken en kunst hield, sinaasappels plukte en in hotels werkte om te overleven. Ik was 21 jaar oud. Bij elke gelegenheid maakte ik beelden, eerst in de kibboets waar ik woonde en vervolgens in Tel Aviv. Overal waar ik rondhing, fotografeerde ik, in bussen, busstations, steden, op de wegen: gezichten, het platteland, stranden, meisjes. Ik liep in het stof van de verzengende zomer, ik leerde dat de aarde anders kon draaien.'
Hier de website voor de crowdfunding.
U kunt hier doneren!